İlk yarı neredeyse top göstermeyen bir Barcelona karşısında giderek açılan ve 90 dakikanın sonuna doğru performansı tavana vuran bir Arsenal vardı. Tempo bir ara o kadar yükseldi ki mutfakta kendime yaptığım kahveyi almak için ayağa kalkıp 30 saniye ekran başından ayrıldığımda Walcott golü atmış ve ben görememiştim.
Zlatan'ın iki golü de birbirinden güzeldi, her iki pozsiyonda da defansın arkasına yaptığı koşularda Almunia ilk golde erken çıkarak ikincisinde ise ilkinden kaynaklanan bir tedirginlikle yerinde kalarak hata yaptı ama o vuruşlar da kolay kolay çıkmazdı.
Bu iki gol Barcelona'ya rehavet getirdi mi tartışılır ama oyunu Wenger'in sahaya Walcott'u sürmesi değiştirdi biraz da. Maxwell'in olduğu kanattan aktı oyuna girdikten sonra. Fabregas'ın penaltısı tartışılır olsa da Arsenal 2-2'yi söke söke aldı Katalan ekibinden.
Günümüzde Barca karşısında belki de izlemekten en çok zevk alacağınız takım Arsenal olur. Futbol oynamaya bu kadar istekli Gunners'ın ilk yarıda topa sahip olma oranının neredeyse %30'larda kalması aslında Barca'nın oyun anlayışını ne noktaya çıkardığını gösteriyor. Ama Arsenal'in geri dönüşü de bu maçtan beklentimizin boş olmadığını ispatlıyor.
Rövanşta Arsenal kanadında Fabregas'ın cezalı olması, Gallas ve Arshavin'in sakatlıkları önemli eksikler ama Barca defansının da göbekten çatırdadığını söylemek gerekir. Puyol kırmızı kart, Pique ise sarı kart cezası nedeniyle yoklar.
Bir başka anektod ise Arsenal'in beraberliği maç sonunda "Evine Hoşgeldin" pankartları asılı tribünleri yaşlı gözlerle selamlayan Thierry Henry'nin oyuna girmesinden sonra atmış olması. Acaba Henry o anda ne hissetti dersiniz?
Henry hoşgeldin pankartlarının yanında zaman zaman yuhakandıda... Bu arada gönlüm Arsenal'den yana elbet ama Barca işin yarsını bitirdi...
YanıtlaSiltelevizyonun sesini biraz kısık tutuyorum, oyuna girerken bir alkışkoptu, bir de homurdanmalar vardı evet. maç içinde de top ayağındayken homurtular duydum ama yine de azımsanmayacak kadar bir sevgi de vardı tribünlerde
YanıtlaSil