Hangi kulübün taraftarı olursanız olun bu transfere şapka çıkarılır. Bu sezon lige fırtına gibi girip daha sonrasında düşüş yaşasa da Brezilya Milli Takım kadrosunda adı geçen bir adamı getiriyor Galatasaray. Hatta bu kadroda yer de bulan bir adam. Tekniği çok üst düzeyde, fiziki olarak mücadeleyi çok sevmeyen bir Brezilyalı. Ama Lincoln'ün gelişmiş modeli. Bu yüzdendir ki Avrupa'da kendine yer bulan ismi büyük kulüplerle anılan bir oyuncu Elano. Haldun Üstünel efsane olma yolunda ilerliyor. Geleceğin başkanını mı izliyoruz bilemiyorum ama bu transfer tribünün transferidir. Galatarasay'ın bu transfer ile ligde ve Avrupa'da oldukça iddialı bir konuma geldiğini söyleyebilirim.
Bizim ülkemizde meşhur bir laf vardır, ayrılan çiftlerden erkek olanı kadına "evi ,arabayı, yatı, katı ben alıyorum, çocuklar sende kalsın" der. Eto'nun durumu ise biraz daha farklı olmuş sanırım. O evi, katı, yatı Barcelona'da bırakıp çocukları almış.
Morinho onun Ibrahimovic'ten bile daha iyi olduğunu ve Inter'in hedeflerine ve oyun planına çok uygun bir transfer gerçekleştirdiğini söylüyor. Tabi bu durum boşanma sonrası yeni sevgili ile balayı durumu gibi biraz da. Eto'nun çok iyi bir futbolcu olduğunu ve Barcelona için büyük bir eksiklik olabileceğini düşünüyorum. Ama Serie A'nın da hiç de Eto'ya uygun olmadığı kanatindeyim. Bu fikrime temel oluşturan nokta ise kapalı savunma anlayışının oldukça katı olduğu Serie A'da Eto'nun Ibrahimovic gibi fiziksel bir üstünlüğe sahip olmaması.
Eto daha çok bol pas organizasyonu içerisinde uygun pozisyonların adamı benim için. İtalya'da ne o pas organizasyonunu sağlayabilir Inter, ne de onun isteiği pozisyonları.
İlginizi Çekebilecek Diğer Yazılar
Sabah sabah onun France Football kapağındaki fotografını görünce 80'lerden en çok özlediğim şeyin o olduğunu farkettim. Dün arkadaşlarla bir seksenler muhabbeti vardı. Seksenler sanki geçtiğimiz yüzyılın lanetli on yılı gibidir.
Seksenlerde giyim tarzı, danslar hep hatırlamak istemediğimiz aptallıklarımız gibi durur. Başka hangi on yılda kadınlar abuk sabuk vatkalar takmış, erkekler kilim desenli yelek, kumaş pantlon altına beyaz çorap giymiş ya da kot pantlonun içine soktuğu shetland kazaklarla dolaşmıştır ki? Break dans gösterilerinin yapılıp iki kişinin kapıştığı ve sonra arkadaşlarının puanladığı ve kimin daha çok arkadaşı geldiyse onun kazandığı başka sokak dans yarışması var mıdır seksenler dışında herhangi bir on yılda yapılan?
Seksenlerden kalan iki güzel şey var: Birincisi müzik ve sinema, Michale Jackson, Madonna vs. gibi büyük POP şarkıcılarının doğuşu ve büyüyüşü, "is the final countdown ile kendimizden geçişimiz", Rocky'nin Adrian diye böğürmesi ve "Eye of the Tiger" şarkısı ile kaplanın gözleri ile tanışmamız, diğeri ise Maradonalı, Socratesli, Zicolu, Platinili futbol yılları. Bir daha hiçbir zaman Alman Milli takımı benim için o kadar kalas oyuncu olmasına rağmen o kadar sempatik gelmemiştir bana. Fransa hiçbir zaman Platinili, Ardilesli, Tiganalı kadrosu kadar estetik durmamıştır. Real Madrid Santiliana, Butragueno, Valdano, Hugo Sanchezli kadrosu kadar beni heyecanlandırmamıştır. Juventus kalbime o yıllarda kazınmıştır mesela.
Hiçbir dünya kupası bana 86'da Arjantin Milli Takımı'nın kazandığı kupa kadar efsanevi gelmez. Keza Maradona gibi bir adama da seksenlerin ikinci yarısında aşık olmadık mı? Seksenler birçok açıdan unutmak istediğimiz yıllar bizim yaş grubunun . Ama futbolun ve Maradona'nın da içimize işlediği yıllar.
İlginizi Çekebilecek Diğer Yazılar
