Oyun Aklını Yitirmek

Cumartesi gecesi oynanan El Classico'ya atıfta bulunulsa da Pazar gecesi Galatasaray Fenerbahçe karşısında Barca'nın Real Madrid'e karşı oynadığı oyundan birkaç gömlek daha üstün oynadı. Buna rağmen kazanamaması ise artık sadece Fenerbahçe karşısında Galatasaray'ın şansı tutmuyor ya da Galatasaray'lı oyuncular psikolojik olarak etkileniyor ile açıklanamaz boyuta geldi artık.

Yıl 1996, günlerden Mayıs'ın beşi birçok Fenerbahçeli'ye ve birçok Trabzonsporlu'ya birşeyler hatırlatıyordur. Aykut Kocaman'ın şampiyonluğu getirdiği golle deplasmanda 2-1 kazanan sarı larcivertliler o gün de Pazar gece ki kadar pasif bir oyun ortaya koymuşlardı. Şenol Güneş ise Abdullah ile Trabzonspor 1-0 öne geçtikten sonra oyunu kontrol etmek yerine çılgınlar gibi hücum etmesini izlemişti takımının. O gün beraberlik bile yetiyordu ama Trabzonspor kudurmuşçasına hücum etti. Ve o kadar kontrolsüz geldi ki önce Oğuz'un frikik golü ardından maçın sonlarına doğru Aykut'un kontrataktan yaptığı skorla bir daha geçen sezona kadar hiç yaklaşamadığı lig şampiyonluğunu kendi eliyle bıraktı rakibine.

Pazar gecesi Galatasaray mükemmel bir oyun ortaya koydu .Bunu sahanın tartışmasız en iyisi olarak Volkan'ı göstererek zaten kabul ediyoruz. 40. dakikadan sonra maçta 70'lere gelene kadar ben bir taraftar olarak diken üzerinde oturdum. Ama öyle goller kaçmaya başladı ki ve Galatasaray öyle açık alanlar bırakmaya başladı ki Fenerbahçe'nin birkez rakip kaleye yüklenirse golle buluşacağını da düşündüm. Galatasaray çılgınlar gibi saldırmasının cezasını çekti. Tıpkı 96'da Trabzonspor'un çektiği gibi. Tıpkı 6 Kasım'da yaşadığı daha büyük felaket gibi.

Eğer biraz kontrollü olabilselerdi, yine galip ayrılacaklardı muhtemelen. Belki sadece bir adam daha fazla bırakabilselerdi geride ne Özer'in kafası Bienvenu'ye gidecek, ne Bienvenu gibi dengesiz bir adam yine dengesiz bir şekilde topu ileri dürtebilecek ne de Stoch o boş koşuyu yapıp Muslera ile burun buruna gelecekti. Fatih Terim çok büyük bir teknik adam ve onu büyük yapan etkenlerin başında da ne olursa olsun hücumu düşünmesi geliyor. Fatih Terim olmasaydı mesela Euro 2008'deki Çek Cumhuriyeti galibiyeti kesinlikle yaşanmazdı ülke tarihinde. Ama Fatih Terim gerek teknik adam kimliğiyle, gerekse mental olarak 6-0'ın intikamı peşinde. Sırf bu yüzden 2-1 bile maçı kazansa dahi rakibini ezerek, sahadan silerek bunu yapmak istiyor. Maçın skorunun bile artık önemi kalmadı. Amaç tamamen rakibi sahadan silmek. Bu kadar başarılı bir baskıya ve yaklaşık 40 dakika süren oyunu domine etme gücüne rağmen eğer Fenerbahçe biraz daha kaliteli isimlerden oluşsaydı eminim maç çok daha farklı olurdu.

O zaman ne Galatasaray bulduğu pozisyonların birçoğunu yakalayabilir ne de Fenerbahçe 2-1 ile yetinirdi. Sadece birkaç kaliteli ayak bile bu baskın oyunu kıracak çıkışları yapar ve skoru daha da farklı bir noktaya getirirdi. Kimse bundan bahsetmiyor ama gerçek bu. Fenerbahçe iki top yapıp orta sahaya kadar topu her taşıdığında Stoch'un attığı golün benzerlerini atma şansını yakalayacaktı. Kabul ediyorum ki Fenerbahçe'nin mağlup olmaması aynı zamanda Galatasaray'ın şanssızlığı ve Volkan'ın büyük kaleci olmasına bağlı çokça. Ama daha çok aklını yitirmiş bir oyun anlayışına. Galatasaray girdiği pozisyonlarda bile şuursuzca vurdu kaleye topları. Kontrolsüz bir güç gösterisi yerine oyun aklının öne çıktığı bir kalite koymadı sahaya. Kısacası Galatasaray maçı çevirmek adına oyun aklını yitirdi.

Ben artık Galatasaray'ın baskın oynayıp da kaybettiği diğer maçlarda Fenerbahçe karşısındaki hiçbir 90 dakikayı şanssızlığa ya da büyüye bağlayamıyorum. Bu tamamen oyun aklını yitirmekle ilgili bir durum. Ve Galatasaraylılar bu tip sonuçlara şanssızlık dedikleri sürece bunu daha çok yaşamaya devam edecekler.