Kumdan Kale

Blog aleminde kimseyi tanımam, Noat Samisa da buna dahil. Sadece üç beş kişiyle belirli bir muhabbetim olmuştur. Onlar da ya bana yorum gönderenler ya da BİY ve Futbloglar'a girmeden önce beni blogunda listesine alanlar o kadar.

Noat Samisa'nın başına gelen olay karşısında hayretler içerisindeyim. Bir deli kuyuya taş atar ve kırk akıllı çıkaramaz ya biraz öyle hissediyorum. Bugün yaşanan olay kendince yazı yazan, yazdıklarından para kazanan, kazanmayan, ona geçiren diğerine peşkeş çeken, her şeyiyle dürüstçe yazan ya da belli egolarını tatmin eden herkesin başına gelebilirdi. İyi de bu tanımlamaları, bu yakıştırmaları, bu sınıflandırmaları adı her ne olursa olsun, ister günde 5000 hit alsın ister ayda 5000 hit, kimin yapmaya hakkı var Allahaşkına. Ben bu platforma giren insanların futbol okumaya geldiğini sanıyorum, hala da büyük çoğunluk öyledir diye umuyorum. Bu insanlar bugün bloglar birliğinin birer kumdan kale olduğunu gördüler.

Hiç kimse görmese de umurumda değil, bence kumdan kale...Bugün burada gördüklerim, bazı bloglarda okuduklarım, yapılan yorumlar ve üstüne hacklenen bir blog...Azıcık aklımızla hepimizin üç beş kelam ettiği bir ortamda (Evet azıcık aklımızla kendimizi Kaf Dağı'nda da görsek, günün en çok oyunu aldığımız için sevinsek de biz hepimiz okyanusta bir kum tanesinden daha fazlası değiliz) herkes nasıl da bu kadar gaddarca bir savaşın içine giriyor veya çekiliyor anlamak mümkün değil. Bir sürü yorumda gelebilir ama onlar şöyle dedi, biz böyle yaptık, haklıyız hakkımızı alırız tarzında. Hiçbiri önemli değil. Önemli olan şu an ortaya çıkan tablo.

Diyelim ki birileri benim üzerimden nemalanıyor, diyelim ki birileri kendisini futbol tanrısı ilan ediyor, diyelim ki birileri BİY'den haklı veya haksız nedenlerle atılıyor...İyi de ne önemi var ki. En azından benim için...Sabah işe gidince mesai başlamadan bir iki post atayım, öğlen yemek arasında dışarı çıkmayayım da birşeyler karalayayım, akşam eve gelince çocuğu sallarken iki çizittireyim, evde eşimden bir de fırça yiyeyimler arasında (iyi arabesk yaptım bana acıyabilirsiniz) herkesin de, en azından büyük bir çoğunluğunda bir şekilde benim gibi hareket ettiğini düşündüğüm bir ortamda ne diyeceğimi bilemez hale geldim. Nutkum tutuldu.

Bugün itibariyle yerden yere vurduğumuz TV'deki iğrenç spor programlarından, aptal yorumculardan (eşim tuvaletteki böceği öldürmem için çağırınca 2 dakika ara verdim tekrar devam ediyorum), çiğköfte yoğurup tavana atan ve viskisini yudumlayan, eline eşeği versen yönetemeyecek kulüp başkanlarından, bu ülkeyi yönetemeyenlerden ne farkımız var diye düşünüyorum. Bloglarımızda futbolumuz kadar, kültürümüz kadar, kendimiz kadar, biz kadar.

Kimse üzerine alınmasın, herkes üzerine alınsın umurumda değil. Şaşkınım ve şaşkınlığımı yazacağım. Kimseye bok atmak, kimseyi karalamak için yazmıyorum, haddime değil. Kimsenin de beni karalaması haddine değil. Hayatımızın her anı pornografi olmuşken Noat Samisa'nın özeline girilip ortaya konan şeylerde aslında önemli değil. Dürüst olabilirsek hepimizin içinde, özelinde olan şeyler. Ama ben bunları gördükten sonra evime girilmiş gibi hissediyorum.

Benim evime izinsiz girmeyin, lütfen girmeyin. Kimsenin evine de girmeyin. İsterseniz beni evinize hiç almayın gücenmem. Beni sevmeyin, nefret edin farketmez. Ama birazcık saygı duyun. Kişilik haklarıma, özelime saygı duyun. Bileyim ki komşularımdan bana zarar gelmez. Ben de perdelerim açık rahat ve huzurlu bir şekilde oturayım evimde. Evime ziyarete gelen herkese kapım açık ama ben yokken eve girip eşyalarımı karıştırmayın. Yan daireden yatak odamı dinlemeyin.

Noat Samisa her kimsen geçmiş olsun...